However, somehow, my effort has been paid...WHY? Because I got a 2 THUMBS UP, and a whole crowd CLAP after reading my reaction paper in front of my teacher and my classmates.
The text below is my reaction paper...BTW, I would like to apologize for the grammar and the spelling...
start here:
“Reaksyon sa Diskurso ni Barack Obama”
“Four years ago, I stood before you and told you my story, of the brief union between a young man from Kenya and a young woman from Kansas who weren't well-off or well-known, but shared a belief that in America their son could achieve whatever he put his mind to.”
- Barack Obama
Sa napakataas na talumpati ni Pres. Barack Obama, ang nasa itaas ang tumatak sa ika ibuturan ng aking isipan.
Isa ako sa mga tao’ng naniniwala sa sabi-sabi’ng “Magtiwala at wag bitiwan ang iyong pangarap kasi makakamit mo iyon balang araw.” Minsan na ako’ng nangarap na maging isang sikat na manganganta kaya halos lahat na mga paligsahan sa pagkanta ay sinalihan ko dahil sa naniniwala akong magaling ako at mananalo ako. Ngunit masyadong mapaglaro ang buhay. Kahit ano’ng pilit ko ay ganun din kabilis umaalis ang pangarap ko palayo sa akin. Ngunit hindi ako sumuko.
Sa pagtungtung ko sa mataas na paaralan ng Unibersidad ng Foundation, duon ako na amag. May nakilala ako’ng kaibigan na naniniwala sa pangarap ko, kasi isa lang ang aming pangarap at prinsipyo. Siya ang nagpatatag ng aking katauhan nung nasa ilalim ako ng aking pangarap. Siya ang humila sa akin pataas at wag sumuko dahil pag-nadapa ka, wala kang ibang gawing kundi bumangon uli.
Kahit minsan ay hindi aku nakasubok ng “Voice Lessons” kaya para sa akin ito ay isang kahinaan ko, ngunit sinabihan ako ng kaibigan ko na dapat nga ay mas bilib ka sa sarili mo kasi natutunan mo’ng kumanta na walang leksiyon sa pagkanta. Bihira lang ito sa mga tao. Meron nga’ng ibang tao na gumagasto ng libo-libo para lang maging magaling sa pagkakanta kaya dapat daw mag-pasalamat ako sa aking natangap na talent.
Noong isang taon ay sumali po ako sa audition ng “Pinoy Dream Academy” sa Cebu. Ako po ang ika isanglibo’t tatlo na raan at tatlumput-pito sa mahigit na tatlong libo na tao na ng audition.
Hinati-hati po kami ng tigsa-sampo at kasali sa grupo naming si Van Pojas (yung nakapasok sa PDA mismo na taga Cebu). Hindi ko inakala na makakaabot ako sa paghanap ng “TOP 10”. Iyon ang pinakamasaya na nangyari sa akin. Pagkatapos ng audition sa unang araw ay ininterbiyu kami mga “TOP 10” at binati kami sa aming pagkapanalo.
Nagkaroon din nga pala kami ng recording at simple’ng presetasiyon para sa “TOP 10” ng Cebu at ipinakita ito sa opening ng PDA. Pero doon lang nagtatapos ang aking paglalakbay, kasi pagkatapos ng recording ay bumalik kami agad sa isang silid para sa pag kuha ng “TOP 3”, at pagkatapos ay “TOP 1”. Hindi na ako napasok sa “TOP 3” at isa-isang tinangalan kami ng PDA Number at ang natira nga ay si Van Pojas.
Pagdating ko sa Dumaguete ay binate ako agad ng aking mga kaibigan at sinabi na “Okay lang yan. Isa ng karangalan na nakapasok ka sa ‘TOP 10’ no”. Nakakapanghinayang ngunit ganun talaga ang buhay.
Nung nalaman ni Kuya Mo ang nangyari sa akin sa PDA ay binigyan agad ako ng raket ni Kuya Mo at pinakanta-kanta niya ako sa iba’t ibang lugar sa Dumaguete at dahil doon natupad ang aking pangarap.
Hindi man ako kasing sikat ng ibang mangangant diyan pero Masaya na ako na na-ambag ko sa mga tao aking talento.
Isa ako sa mga tao’ng naniniwala sa sabi-sabi’ng “Magtiwala at wag bitiwan ang iyong pangarap kasi makakamit mo iyon balang araw.” Minsan na ako’ng nangarap na maging isang sikat na manganganta kaya halos lahat na mga paligsahan sa pagkanta ay sinalihan ko dahil sa naniniwala akong magaling ako at mananalo ako. Ngunit masyadong mapaglaro ang buhay. Kahit ano’ng pilit ko ay ganun din kabilis umaalis ang pangarap ko palayo sa akin. Ngunit hindi ako sumuko.
Sa pagtungtung ko sa mataas na paaralan ng Unibersidad ng Foundation, duon ako na amag. May nakilala ako’ng kaibigan na naniniwala sa pangarap ko, kasi isa lang ang aming pangarap at prinsipyo. Siya ang nagpatatag ng aking katauhan nung nasa ilalim ako ng aking pangarap. Siya ang humila sa akin pataas at wag sumuko dahil pag-nadapa ka, wala kang ibang gawing kundi bumangon uli.
Kahit minsan ay hindi aku nakasubok ng “Voice Lessons” kaya para sa akin ito ay isang kahinaan ko, ngunit sinabihan ako ng kaibigan ko na dapat nga ay mas bilib ka sa sarili mo kasi natutunan mo’ng kumanta na walang leksiyon sa pagkanta. Bihira lang ito sa mga tao. Meron nga’ng ibang tao na gumagasto ng libo-libo para lang maging magaling sa pagkakanta kaya dapat daw mag-pasalamat ako sa aking natangap na talent.
Noong isang taon ay sumali po ako sa audition ng “Pinoy Dream Academy” sa Cebu. Ako po ang ika isanglibo’t tatlo na raan at tatlumput-pito sa mahigit na tatlong libo na tao na ng audition.
Hinati-hati po kami ng tigsa-sampo at kasali sa grupo naming si Van Pojas (yung nakapasok sa PDA mismo na taga Cebu). Hindi ko inakala na makakaabot ako sa paghanap ng “TOP 10”. Iyon ang pinakamasaya na nangyari sa akin. Pagkatapos ng audition sa unang araw ay ininterbiyu kami mga “TOP 10” at binati kami sa aming pagkapanalo.
Nagkaroon din nga pala kami ng recording at simple’ng presetasiyon para sa “TOP 10” ng Cebu at ipinakita ito sa opening ng PDA. Pero doon lang nagtatapos ang aking paglalakbay, kasi pagkatapos ng recording ay bumalik kami agad sa isang silid para sa pag kuha ng “TOP 3”, at pagkatapos ay “TOP 1”. Hindi na ako napasok sa “TOP 3” at isa-isang tinangalan kami ng PDA Number at ang natira nga ay si Van Pojas.
Pagdating ko sa Dumaguete ay binate ako agad ng aking mga kaibigan at sinabi na “Okay lang yan. Isa ng karangalan na nakapasok ka sa ‘TOP 10’ no”. Nakakapanghinayang ngunit ganun talaga ang buhay.
Nung nalaman ni Kuya Mo ang nangyari sa akin sa PDA ay binigyan agad ako ng raket ni Kuya Mo at pinakanta-kanta niya ako sa iba’t ibang lugar sa Dumaguete at dahil doon natupad ang aking pangarap.
Hindi man ako kasing sikat ng ibang mangangant diyan pero Masaya na ako na na-ambag ko sa mga tao aking talento.
No comments:
Post a Comment